Kamalrukh Khan, vrouw van wijlen Bollywood componist Wajid Khan, schrijft in een lange Instagram post over haar leed in haar interreligieus huwelijk. Kamalrukh pleit ervoor dat de anti-bekeringswet nationaal moet worden ingevoerd.
Een interreligieus huwelijk
Maanden nadat muziekcomponist Wajid Khan stierf aan de gevolgen van complicaties in verband met het coronavirus, heeft zijn vrouw Kamalrukh Khan sociale media gebruikt om haar ervaring te delen over het leven in een interreligieus huwelijk. In een lange post op Instagram met als onderschrift “Leef en laat leven zou de enige religie moeten zijn die we allemaal beoefenen”, onthult ze hoe ze zich heeft verzet om zich te bekeren tot de islam en hoe dat de kloof tussen haar en haar man en zijn familie drastisch heeft vergroot.
Toen ze sprak over waarom van het hele debat rond de anti-bekeringswet. Haar persoonlijke verhaal laat zien dat er wel degelijk behoefte is aan deze wet. “Ik ben Parsi en hij was moslim. We waren wat je “schoolliefjes” noemt. Toen we uiteindelijk trouwden, trouwden we uit liefde op grond van de wet op Bijzondere Huwelijken (een wet die het recht bevestigt om na het huwelijk de eigen religie te beoefenen).” Ze uit haar verbazing over hoe een vrouw in deze tijd nog kan worden geconfronteerd met vooroordelen, leed en discriminatie in naam van religie.
Kamalrukh deelt details over haar huwelijk en beschrijft hoe haar opvoeding in een parsifamilie in schril contrast stond met die van de cultuur en het waardesysteem van de familie van de componist. “Mijn eenvoudige Parsi-opvoeding was erg democratisch. Onafhankelijk denken werd aangemoedigd en gezonde debatten waren de norm. Onderwijs op alle niveaus werd aangemoedigd. Maar na mijn huwelijk was ditzelfde systeem van onafhankelijkheid, opleiding en democratie het grootste probleem voor het gezin van mijn man.”
Strijd tegen bekering
“Een goed opgeleide, denkende, onafhankelijke vrouw met een mening was gewoon niet acceptabel. En het weerstaan van de druk van bekering was heiligschennis.” Ze benadrukt dat hoewel ze alle religies hoog in het vaandel heeft staan, religieuze bekering iets is waar ze niet in gelooft. “Mijn verzet om mij tot de islam te bekeren vergrootte de kloof tussen mij en mijn man. De relatie werd hier ernstig door aangetast.”
“Mijn waardigheid en zelfrespect stonden mij niet toe om voor hem en zijn gezin mij tot de islam te bekeren. Dit was voor hen echter wel reden genoeg om mij uit de familie te verbannen.” Haar strijd resulteerde uiteindelijk tot een scheiding. “Ik was er kapot van, voelde mij verraden en emotioneel uitgeput. Maar mijn kinderen en ik hielden vol.”
Kamalrukh zegt dat haar strijd en trauma zelfs na de dood van haar man voortduurt. “Vandaag, na zijn vroegtijdige dood, gaat de intimidatie van zijn familie door. Ik vecht voor de rechten en erfenis van mijn kinderen die door hen zijn toegeëigend. Dit alles vanwege hun haat tegen mij omdat ik mij niet bekeer tot de islam. Zo’n diepgewortelde haat dat zelfs de dood van een geliefde niet kon veranderen.”
“Mijn kinderen en ik missen hem heel erg. Wij hadden graag meer tijd met hem doorgebracht als gezin zonder religieuze vooroordelen.”
Leef en laat leven
Kamalrukh hoopt dat de anti-bekeringswet nationaal wordt ingevoerd. De wet is nu alleen nog goedgekeurd door de staat Uttar Pradesh. Ze hoopt dat de wetgeving vrouwen de mogelijkheid geeft niet meer te hoeven strijden tegen de de giftigheid van religie in interreligieuze huwelijken.
Ze vatte haar lange post samen door het volgende: “Religie zou een reden moeten zijn om verschillen te vieren, niet te zorgen voor scheiding van gezinnen. Alle religies zijn de weg naar het goddelijke. Leef en laat leven zou de enige religie moeten zijn die we allemaal beoefenen.”
Het is heel moeilijk tegenwoordig je eigen mening te geven. Al ben je in een democratisch land, maar toch wordt het niet geaccepteerd een opmerking te plaatsen die de ander niet in de schoen past.
Kijkend naar het verleden dat toen de Islam nog niet bestond, waren er alleen maar hindoes in India. Zelfs het christendom bestond nog niet in India. Er was pas sprake van de introductie van moslims na de inval van de moguls en de khans. Dus de hindoes werden gedwongen tot moslims of wel bekering tot de Islam. De Indiase moslims zijn afkomstig van hindoes.
Bij de Islam geloof is het zeer extreem dat je in alle gevallen tot de Islam moet zijn bekeerd, zo als de Koran dat predikt. Terwijl het hindoeïsme en het westen laat de keuze aan de individu over, van de vrije keuze over het geloof, dus wordt niet dwingend opgelegd. Dit geeft meer het democratisch recht van de individu en de vrije meningsuiting en de vrijheid om haar eigen richting te bepalen.
Dus die man was ook een klootzaak
hij moest nooit met een hindoe vrouw ,trouwen lekker met een moslim dan hoeft je niemand te verplichten waarom zelf niet hindoe geworden ,nee dat willen hun niet ,maar wel anders om egewistische idioten.
iedereen moet leven hoe hun willen hun geloof altijd onder druk gedoe .